Zmiana kierunku gry

Zmiana kierunku gry pozwala wyjść spod presji, otworzyć wolne przestrzenie i zmusić przeciwnika do reakcji. Działa jak „reset” sytuacji – daje drużynie chwilę oddechu i pozwala przenieść ciężar gry tam, gdzie rywal nie jest przygotowany. Dodatkowo:

• wymaga od rywali przesuwania całej formacji (wymęcza fizycznie całą drużynę),

• rozciąga formacje przeciwnika,

• pomaga znaleźć przewagę liczebną w nowym sektorze,

• często prowadzi do wykreowania dogodnej sytuacji bramkowej z bocznej lub środkowej strefy.

Zmiany kierunku gry są najbardziej efektywne w sytuacjach, gdy:

• przeciwnik ustawił się w centrum gry (zagęszczenie jednego sektora),

•  drużyna ma wolnego zawodnika po stronie słabej,
•  chcemy zmienić tempo gry (np. po dłuższym posiadaniu piłki),
•  wykonujemy atak pozycyjny i przeciwnik broni nisko, zostawiając dużo przestrzeni na bocznych sektorach.

Gdzie najczęściej stosuje się zmianę kierunku gry?

• między skrzydłami (długa diagonalna piłka),

• z bocznej strefy przez środek na drugą stronę,
• w strefie wysokiej po odbiorze w pressingu, kiedy przeciwnik nie jest ustawiony.

Zmiana kierunku może być wykonana na różne sposoby, zależnie od pozycji i celu:

• Długie podanie diagonalne – najczęściej używane w celu szybkiego przeniesienia gry (np. od bocznego obrońcy do skrzydłowego).

• Seria krótkich podań przez środek – jeśli przeciwnik zostawia wolne centralne sektory.

• Zmiana po przyjęciu kierunkowym – zawodnik zmienia kierunek już podczas przyjęcia, myląc rywala.

• Zmiana kierunku przez cofnięcie gry – np. do środkowego obrońcy lub bramkarza, który przerzuca grę na drugą stronę.

Ważne są:

• szybka decyzja,

• precyzja i siła podania,

• dobry timing ruchu zawodników, by przygotować odbiór po zmianie.